11 maart 2022
Jurre van den Berg schetst in een uitgebreid artikel in de Volkskrant de bredere sociaal-economische context van het bruggenvraagstuk in Pekela.
Uit het artikel:
De gemeente heeft de afgelopen jaren de tering naar de nering gezet, zegt burgemeester Kuin, om gedwongen herindeling te voorkomen. Maar de prijs die Pekela heeft betaald voor een sluitende begroting en politieke onafhankelijkheid is groot, erkent Kuin.
Het raakt volgens de burgemeester aan de band tussen burger en overheid. ‘20 procent van onze inwoners is op een of andere manier van ons afhankelijk, met ondersteuning of een uitkering. Die merken dat voor hen gezorgd wordt. Maar de overige 80 procent heeft een ander perspectief. Die zien: het gras wordt minder gemaaid, de stoep minder geveegd en waar vroeger nog rozenperken waren, is nu een onderhoudsarme berm. Dat voedt de onvrede in de samenleving. Ik hoor van inwoners: de bruggen verdwijnen, maar ik moet wel meer belasting betalen.’
Burgemeester Kuin van Pekela zou willen dat geleerd werd van het verleden. De bruggen in Pekela waren in zekere zin een paard van Troje. In het kader van de economische herstructurering kreeg Oost-Groningen in de jaren tachtig eenmalig geld voor het bevaarbaar maken van het water, met nieuwe beschoeiing en nieuwe bruggen. Maar het geld dat nodig was voor onderhoud werd óf niet opzij gelegd, óf uitgegeven aan dringender zaken.